Για θέματα γενικού ενδιαφέροντος, εκτός μηχανοκίνητων...
Άβαταρ μέλους
By REALZEUS
#623177 Όταν τα κάνανε αυτά οι υδραυλικοί πριν 30 χρόνια, αυτές ακόμα φορούσαν βάτες... (ανοίξτε με δική σας ευθύνη...)

Εικόνα
Άβαταρ μέλους
By trident1971
#623202
pro έγραψε:Σιγά τα ωά. Όσοι ήταν ενήλικες αρχές 2000 αυτά τα έβλεπαν κάθε μέρα στο λεωφορείο (και δεν εννοώ τον υδραυλικό :lol: )


Αμην

KiloMeater έγραψε:Σε συνδιασμο με αυτές τι φαρδιές παντελόνες δε λέει και τίποτα πάντως....


Αμην
Άβαταρ μέλους
By bebes
#623565 Aυτό κι αν είναι γκαντεμιά.
Να σε πιάσει το πλάνο την ώρα που χαριεντίζεσαι με τη γκόμενα στην καρκίδα.

Κι αυτος ο αθεόφοβος, στο γήπεδο βρήκε να το πάει το κορίτσι;
(μήπως μόνο για εκεί εχει "ελευθέρας" απο τη σύζυγο; :lol: )
Η εικόνα του φιλάθλου ομάδας του Ισημερινού να χαριεντίζεται με… νεαρά και να μαζεύεται όταν αντιλήφθηκε πως τον «πιάνει» η κάμερα έγινε viral. Η αντίδρασή του πρόδωσε την απιστία του, κάτι που ομολόγησε και ο ίδιος ζητώντας συγχώρεση από την «νόμιμη» σύντροφό του μέσω social media.

Εικόνα
Άβαταρ μέλους
By cabala10
#626855
Άβαταρ μέλους
By bill33
#626858 Το δεξί κανάλι ακούγεται πιο χαμηλά ή έχει πρόβλημα το chromebook μου?
Άβαταρ μέλους
By Focusman91
#648825 Θυμάστε που κάποτε ο Busso ήταν σε μια φάση που έφευγε η κοπέλα του στο εξωτερικό?

Ε μαντέψτε ποιος άλλος ήταν σ αυτή τη φάση όλη αυτή τη χρονιά.

2015 και μετά από μακρά περίοδο ανομβρίας, έγινε κατάσταση με μια κοπελιά. Εκείνη φουλ ερωτευμένη, εγώ χαλαρός γιατί Μ είχε πει ότι Σεπτέμβρη τότε θα έφευγε εξωτερικό.
Τελικά τον Αύγουστο έπιασε δουλειά με καλό ρευστό και δεν έφυγε ποτέ.
Καλή οικογένεια, κάπως συντηρητική και με μια τάση να μπλέκονται συχνά στα της κόρης.
Γενικά διαφέρουμε σε αρκετά πράγματα πχ. διασκέδαση, θρησκεία, κοινωνικότητα κλπ. Ωστόσο λίγο ότι δεν θέλω να κακοκαρδισω, λίγο ότι γενικά βαριέμαι, έμενα γιατί έβλεπα ότι υπήρχε μια ανοχή.
Μέχρι το Σεπτέμβρη του 17.
Από τότε ξεκίνησε ο κατήφορος. Εγώ ήμουν στο τέλος της άσκησης, είχαμε περάσει ένα τέλειο καλοκαίρι αλλά επειδή στο χωριό μου όταν πάω περνάω πολύ καλά, τσαντιστηκε και έγινε ένα θερμό επεισόδιο ότι και καλά δεν την καταλαβαίνω όταν περνάει χάλια, ότι της έκανα επίδειξη πόσο ωραία περνούσα στο χωριό κλπ. κλπ. Πες άντε έχει δίκιο, υπερβάλλω καμιά φορά.
Ξεκινάει η πίεση να πάω στρατό. Πράγματι 2018 μπαίνω Ε.Σ. και εκεί μου συμπαραστάθηκε αρκετά. Ωστόσο επειδή με πίεσε είχα τσαντιστει και της γκρινιαζα όλη την ώρα. Μέσα της χρονιάς ξεκινάμε και μεταπτυχιακό μαζί. Λέμε θα μας βοηθήσει να βρούμε δουλειά.
2019 όμως πέφτει η πρώτη βόμβα. Μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Ενας χρόνος Ολλανδία. Λέω οκ, θα κάνω και ταξιδαρες.
Δεύτερη βόμβα. Θα δώσει για δικαστικός. Ήτοι 2 χρόνια στη Συμπρωτεύουσα και μετά όπου διοριστεί. Εγώ εν τω μεταξύ έχω σκοπό να πάρω το γραφείο της μάνας μου που είναι συμβολαιογράφος που δεν γίνεται να αλλάζει έδρα.
Δέκα μέρες πριν φύγει τον Αύγουστο του 19 την αφήνω μόνη στο σπίτι της και πάω στο χωριό. Ίσως να έφταιξα και γω αλλά δεν είχα πάει το 18 καλοκαίρι κάτω και μου είχε λείψει λίγη έξαλλη ζωή. Έχοντας κάνει αρκετές υποχωρήσεις όλα αυτά τα χρόνια είχα αρχίσει και εκνευρίζομαι και όταν γύρισα ρίξαμε έναν βαρβατο τσακωμό σε σημείο να φτάσουμε στο χωρισμό. Τελικά έκανα πίσω και με ρώτησε αν βλέπω το μέλλον μαζί της και της απάντησα καταφατικά. Την αγαπάω όσο κι αν με νευριάζει γιατί μου έχει σταθεί.
Σεπτέμβρη με Νοέμβρη πέρασα κάπως καλά. Νοέμβρη πήγα την επισκέφτηκα Μάαστριχτ. Όταν γύρισε όμως Χριστούγεννα, έπιασα τον εαυτό μου να λέει "Πωπω πάλι έρχεται η :inlove: πάλι πρέπει να μαζευτώ". Πράγματι όταν γύρισε, μέσα σε 4 μέρες είχαμε τσακωθεί 3 φορές. Φεύγει τέλος Γενάρη αλλά πριν φύγει μου ξαναλέει πράγματα για το μέλλον.
Αρχές Μάρτη πάω ξανά Ολλανδία αλλά πριν πάω ξανατσακωθηκαμε. Βαριά. Με άκουσε όλο το κέντρο. Ότι δεν την καταλαβαίνω ποτέ κλπ. Και κουράστηκα και της λέω "Έτσι είναι αυτός είμαι, κουράστηκα να απολογουμαι σ όλους κλπ" Πάλι μαζεύτηκα μετά γιατί την επόμενη θα βλεπομασταν και δεν ήθελα να υπάρχει άσχημο κλίμα.
Γυρνάει άρον άρον Ελλάδα τέλος Μάρτη, περνάει το 14ημερο εγκλεισμού. Και μετά έφτασα να τη δω τέλος Απρίλη. Της είπα κάποια πράγματα που με ενοχλούσαν. Δεν πολυκαταλαβα αν βρήκα ευηκοα ώτα.
Τον Μάιο μείναμε λίγες ημέρες μαζί στο σπίτι των γονιών της που έφυγαν για εξοχικο. Διάβαζα και γω λίγο, διάβαζε και κείνη για το μεταπτυχιακό... Μου γκρινιαξε πάλι ότι είμαι στον κόσμο μου.
Πριν φύγω απ' το σπίτι της, της είπα να έρθει στο δικό μου να κοιμηθεί. 5 χρόνια τώρα δεν έχει κοιμηθεί ποτέ σε μένα. Λέει δεν θέλει να τσακωθεί με τους γονείς της. Το σέβομαι. Αλλά κουράστηκα.
Δεν της το χω πει ποτέ αλλά αυτή η σεζόν που τελειώνει ήταν ένα τεστ. Για το πώς θα ναι το μέλλον.
Κι αυτό που αντίκρισα δεν Μ αρεσε καθόλου.
Γονείς παρεμβατικοί, που θέλουν να δουν εγγόνια γιατί ο αδερφός έφτασε 37 και τώρα θα νοικοκυρευτεί. Μετακόμιση απ' το σπίτι μου στα Δυτικά, στο Νέο Κόσμο. Δεν ξέρω....
Την αγαπάω αλλά όλο λέει ότι δεν την καταλαβαίνω. Τελικά όμως δεν ξέρω ποιος καταλαβαίνει ποιον.
Τα χρόνια πέρασαν. Φτάσαμε 5 χρόνια να μαστε μαζί... Με βοήθησε πολύ στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία και την ευγνωμονώ. Αντίστοιχα και γω προσπάθησα να την κάνω κοινωνική, διπλωματική, λίγο πιο ανοιχτομυαλη. Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, ξέρω ότι κουράστηκα. Ξέρω ότι φτάνω στα 29 και βλέπω συνομηλικους να έχουν φτιάξει τη ζωή τους και γω όταν σκέφτομαι το μέλλον, χάνω τον ύπνο μου....
Είμαι ανώριμος? Να τα διαλύσω όλα χθες? Ειλικρινά έχω πελαγωσει.

Σεντοναρα βγήκε, σχωρεστε με.

< Note 8 >
Άβαταρ μέλους
By Giuseppe Busso
#648828 Μιλάει ο Busso τώρα.

Ρίχνε μανίκια παράλληλα. :iconcool: :iconcool: :iconcool: :iconcool:
Μέχρι να δαγκώσεις τη λαμαρίνα με κάτι καλύτερο.
Έπειτα την παραδίδεις μια και καλή στους γονείς της.


Θα μου φιλάς τα χέρια μετά από 15 χρόνια.
Άβαταρ μέλους
By diplomat
#648830 Κοίτα, επειδή κι εγώ είμαι 29, θα σου πω δυο σκέψεις.

Μην ενδιαφέρεσαι για το αν έχουν "φτιάξει" τη ζωή τους οι συνομήλικοί μας, γιατί πρώτον, πίσω από κλειστές πόρτες το "φτιάξιμο" είναι πολλές φορές από μια άχρωμη κατάσταση έως ένα επικείμενο κάτεργο, και δεύτερον, είναι πολύ νωρίς ακόμα (γνώμη μου πάντα). Για το κομμάτι της σχέσης, νταξ είμαι εντελώς άσχετος με το θέμα, μα μου φαίνεται ότι έχετε φτάσει εδώ και λίγο καιρό στο proverbial fork in the road, δηλαδή από τη μία το πέρασμα στο επόμενο βήμα και από την άλλη ο χωρισμός. Και τα δύο είναι ζόρικα μονοπάτια.

Θα κλείσω επιμένοντας στο κλασικό μου τσιτάτο -> το μπακουρίζειν εστί φιλοσοφείν. :iconcool:
Άβαταρ μέλους
By mousatos
#648833 Μια συμβουλή που μου είχε δώσει ο πατέρας μου και δεν της έδωσα τόση προσοχή όσο έπρεπε:
Να παίρνεις αποφάσεις με γνώμονα αυτό που θέλεις εσύ και όχι οι άλλοι.
Άβαταρ μέλους
By Focusman91
#648838 Τα χω σκεφτεί όλα τα παραπάνω.

Να ξενοπηδηξω δεν μπορώ. Δεν είναι του χαρακτήρα μου. Μου χε δωθεί η ευκαιρία (καλή μάλιστα σε φάση στο γραφείο να χουμε καβαληθει να μαστε καυλωμενοι και να κρατιεμαι γιατί δεν ήταν σωστό και για να μην κάνω κάτι μην τυχόν και ερχόταν ο προϊστάμενος) και μάλιστα όταν με την νυν ήμασταν σε αρκετά άσχημη φάση.

Δεν μπορώ να διανοηθω ότι έφτασα σ αυτό το σταυροδρόμι που λένε. Αισθάνομαι ακόμα πολύ μικρός ή αισθάνομαι ότι δεν είναι η κατάλληλη? Πιστεύω ότι καμιά φορά δεν χρειάζεται καν να σκεφτείς ότι έχεις φτάσει στο σταυροδρόμι διότι την αλλην την αγαπάς τόσο πολύ που δεν σου περνάει τίποτα άλλο απ' το μυαλό.

Φέτος πραγματικά αισθάνθηκα ότι μεγάλωσα. Ειδικά στην όλη φάση του εγκλεισμου ένιωσα ξαφνικά ότι μέσα σε 2 μήνες μεγάλωσα 3 χρόνια.

< Note 8 >
Άβαταρ μέλους
By BARHonda
#648840 @Focusman91

Δεν μπορώ να πω ότι από το σεντόνι αποκόμισα κάτι θετικό. Τόνισες τα αρνητικά περισσότερο. Ίσως έμεινες τόσα χρόνια μαζί της ελλείψει καλύτερης εναλλακτικής (το οποίο δεν είναι και ωραίο εδώ που τα λέμε)

Εάν δεν είσαι από εκείνους που περιμένουν να πιαστούν από ένα άλλο κλαδί πριν αφήσουν αυτό στο οποίο ήδη είναι, ίσως είναι η στιγμή να το λήξεις όσο πιο σωστά μπορείς και να το γυρίσεις σε bakouri mode για Χ διάστημα και να κάνεις μία ανασυγκρότηση σκέψεων