https://www.news247.gr/koinonia/otan-o- ... 99280.html
Γιατί τελικά, ο μακαρίτης, είχε τ'@@ να στηρίξει τον φίλο του στα δύσκολα. RIP.
Τεράστια μορφή για το ελληνικό τραγούδι, στα ντουζένια του, είχε το ακριβότερο νυχτοκάματο μακράν του δεύτερου.
Στη δίκη αθωώθηκε για το όπλο και τα λαθραία τσιγάρα. Κρίθηκε ένοχος για λαθρεμπόριο ναρκωτικών και καταδικάστηκε σε τρία χρόνια φυλάκισης. Μετά την ανακοίνωση της απόφασης, η συντριπτική πλειοψηφία όσων ήταν δίπλα του και δήλωναν 'ορκισμένοι φίλοι' και συνεργάτες, εξαφανίστηκαν. Ο Θωμάς Μιχαηλίδης, ιδιοκτήτης των 'Δειλινών' ήταν μια εξαίρεση στον κανόνα. Μια άλλη ήταν ο Βοσκόπουλος. Όταν ο Διονυσίου αποφυλακίστηκε (το 1976 επανεξετάστηκε η υπόθεση του και κρίθηκε αθώος -αλλά το στίγμα είχε μείνει), ο πρώτος (Μιχαηλίδης) τον είχε καλέσει να παρακολουθεί τις πρόβες και να ερμηνεύει τραγούδια, όπως προσπαθούσε να ξαναβρεί τον εαυτό του και να ανακτήσει τη θέση του στο χώρο.
Το πρώτο όνομα που είχε η μαρκίζα των 'Δειλινών' για το χειμώνα του 1977 ήταν αυτό του Βοσκόπουλου. Στα δεύτερα ήταν οι Ελπίδα, Πασχάλης και Γιώργος Πολυχρονιάδης. Κατόπιν του “ή έρχεται ο Διονυσίου ή φεύγω κι εγώ” του Βοσκόπουλου, προστέθηκε κι εκείνο του Στράτου Διονυσίου. Προηγουμένως, του εμπιστεύτηκε ένα τραγούδι που είχε γράψει (οι στίχοι ήταν του Μίμη Θειόπουλου). Ήταν μια μπαλάντα -ελαφρολαϊκή. Εκ πρώτου ακούσματος, δεν ταίριαζε στον Διονυσίου. Δεν ήταν του στιλ που είχε έως τότε.
).
